TAK STRASZNIE CHCĘ OPUBLIKOWAĆ TE FOTKI Z KARPACZA

Jestem tak strasznie wygłodniała, że zaczynam karmić się wspomnieniami z ubiegłego roku.
Czuję zapach gór, trawy, potoku który bez przerwy sobie płynie. Wyobrażam sobie jak z pełną ekscytacją ładuje się do toyotki, i witam wschodzące słońce.


Jak się do Ciebie uśmiecham, Kochany, kiedy zaplatasz swoje palce wokół mojej dłoni. I jak jesteśmy tylko my. Wiem, że liczy się tu i teraz, i nie wypada tak bez przerwy odliczać, ale bezwstydnie będę to robić. Jak to było w 50 shades of grey, "moja wewnętrzna bogini skacze jak dziecko, czekające na lody". Przez chwilę miałam zamiar, tłumaczyć się (?) z tego, iż wcale mi ta książka nie utkwiła tak w pamięci, jak mogłoby się wydawać. Głupia jestem, przejmuj się tym, co myślą inni, a zawsze będziesz ich więźniem, ot co. Jestem już tak głodna, że biegnę się nasycić. Tym.

Do pensjonatu w górach jeździłby,

na obiad do jadalni schodziłby, 

na cztery świerki z gałęzi na gałąź, 

nie otrząsając z nich świeżego śniegu, 

zza stolika pod oknem patrzyłby.

Z bródką przyciętą w szpic, 

łysawy, siwiejący, w okularach, 

o pogrubiałych i znużonych rysach twarzy, 

z brodawką na policzku i fałdzistym czołem, 

jakby anielski marmur oblepiła glina -

a kiedy to się stało, sam nie wiedziałby, 

bo przecież nie gwałtownie, ale pomalutku

zwyżkuje cena za to, że się nie umarło wcześniej, 

i również on tę cenę płaciłby.

O chrząstce ucha, ledwie draśniętej pociskiem

- gdy głowa uchyliła się w ostatniej chwili -

"cholerne miałem szczęście" mawiałby. 

Czekając, aż podadzą rosół z makaronem, 

dziennik z bieżącą datą czytałby,

wielkie tytuły, ogłoszenia drobne, 

albo bębnił palcami po białym obrusie, 

a miałby już od dawna używane dłonie

o spierzchłej skórze i wypukłych żyłach.

Czasami ktoś od progu wołałby: 

"panie Baczyński, telefon do pana" -

i nic dziwnego w tym nie byłoby, 

że to on, i że wstaje, obciągając sweter

i bez pośpiechu rusza w stronę drzwi.

Rozmów na widok ten nie przerywano by, 

w pół gestu i w pół tchu nie zastygano by, 

bo zwykłe to zdarzenie - a szkoda, a szkoda -

jako zwykłe zdarzenie traktowano by.

— Wisława Szymborska "W biały dzień"